Achtergrond afbeelding
Eerste stap door de schoolpoort

Eerste stap door de schoolpoort

Zo’n eerste ’terugkomdag’ van het nieuwe jaar is altijd weer lekker! Je loopt de school binnen en het is alsof je vakantie hebt gehad maar voor je gevoel niet weg bent geweest. Je loopt de klas in en treft hem aan zoals je hem in alle ‘ik-heb-nu-echt-vakantie-we-zien-het-na-de-vakantie-wel’ haast hebt achtergelaten en je kunt dus gewoon weer door.

Zo’n eerste dag is echt een team-ding. Je ziet elkaar weer na een ‘hele lange’ tijd (zoen-zoen-zoen, hoe was je vakantie, wat zie je er goed uit, nieuwe bril?, wat een weer he?, goh ik zag de foto’s op Facebook/in de groeps-app..etc etc) om vervolgens de eerste vergadering in te gaan. Lekker afstemmen, overleggen, roosters maken, afspraken maken, commissies samenstellen, jaarrooster kritisch bekijken en meer van dat soort onderwijs geneuzel. Wij hadden dit jaar nog een extraatje… een presentatie van een extern bedrijf.

Dat bedrijf is nog klein, maar groots in denken. De beste man was ook al voor de vakantie geweest en had toen met een aantal teamleden gesproken over zijn product, maar aangezien maar de helft van het team erbij was geweest wilde de andere kritische helft ook graag eens luisteren en vragen stellen zodat er een besluit kon worden genomen of we met dit bedrijf in zee zouden willen gaan.

Dit product heet Schoolpoort en is door ons benaderd omdat we het portfolio willen gaan implementeren in ons onderwijs en dit bedrijf doet zelfs meer. Echt iets om eens te bekijken dus.
Het leuke is dat ik, aangezien ik het verhaal al eens had mogen beluisteren en toen al stuiterend van enthousiasme op mijn stoel had gezeten, het eens van een andere kant kon beluisteren en bekijken. Namelijk de kant van ‘de man die het product verkoopt’. Dat is heel leuk kan ik je vertellen. 
Want die beste man had natuurlijk al het verhaal verteld en wist dus dat we al wisten van de hoed en de rand (zo ongeveer dan) maar dat hij terug geroepen werd om zijn verhaal te komen doen voor het volledige, en toch wel kritische team die met vragen zat. En dat hij dus niet zomaar weg zou lopen met een handtekening…

Dat is toch een andere insteek van zo’n presentatie…. Dat merkte ik aan hem. (Of misschien was het dat hij pas gisterenavond terug was gekomen van vakantie en had hij vrouw en kinderen thuis moeten laten zitten met een hoop vuile vakantie was en een onuitgepakte caravan met nog natte voortent vanwege de laatste regenbui op de camping. En dat terwijl het eindelijk eens een dag mooi weer was waarop ze misschien juist met zijn alleen eens naar een dierenpark in de buurt of een pretpark hadden kunnen gaan… Nee ik ga toch voor optie 1; een tweede keer terugkomen is anders, ik ken die beste man namelijk niet dus hij heeft misschien niet eens een caravan, is het meer een hotelman… pfff zet die hersenen eens stil!)

Waar ik nu op kon letten was het ‘hoe’ van de presentatie. De powerpoint was hetzelfde, het praatje anders. Hij had al wat dingen te horen gekregen over onze vragen denk ik, want hij pakte daar ineens meer dingen van terug. Bij voorbeeld over privacy en het voordeel van alle verschillende systemen die we nu in het onderwijs hebben voor registratie en administratie samengebracht in 1 systeem.
Dat doe je in de klas ook. Je gaat je verlengde instructie natuurlijk (neem ik toch aan…) niet een precieze herhaling laten zijn van je eerste instructie. De verlengde instructie is natuurlijk aangepast op de behoefte van het kind en de vragen die het kind heeft.
Daarnaast werkt dit systeem ook met de leerling als vertrekpunt en dat is nu precies zoals we in het onderwijs ook (moeten gaan) denken. De methode moet niet leidend zijn, de leerling moet dat zijn en dit systeem werkt dus ook vanuit het eigenaarschap van het kind en de ouders.
Betrokkenheid van de ouders staat ook hoog bovenaan de lijst. Check! Weer een punt waar ik als leerkracht al jaren voor sta. Relatie met ouders goed? Check! Dan kun je verder met het kind (daarmee is de relatie al goed/ in opbouw toch?! mag ik aannemen…)
Een systeem wat werkt met de mensen in het veld. Niet een systeem van bovenaf opgelegd, maar van onderuit opgebouwd. Dat is helpend voor het kind. Het kind kan zelf ook laten zien waar het trots op is en kan zelf, of ouders, gegevens bijhouden zoals bijvoorbeeld sport, hobby of andere liefhebberij waar je anders als leerkracht misschien niet zo snel achterkomt. Een kind wat een hardloopwedstrijd heeft gedaan maar daar geen medaille van mee naar school neemt omdat na het weekend het toch vaak alleen maar gaat over de plaatselijk voetbalclub. Je zou het als leerkracht best wel eens NIET kunnen weten. (ik kan geen voorbeeld noemen van iets wat ik niet weet omdat ik… het dus klaarblijkelijk niet weet.)

Buiten al die dingen die heel herkenbaar zijn voor ons als team, dat graag vooruit wil, het onderwijs anders wil doen en het verschil wil maken, is het ook zo gaaf om te horen dat zo’n bedrijf, net als wij, steeds leert en evalueert om te verbeteren. Een ‘hacker’ inhuren om te kijken hoe veilig alles is, met de VU in zee gaat om het ook aan de wetenschap te toetsen en een tolk-vertaler in dienst heeft om de volledige site te vertalen voor anders taligen/vluchtelingen en om hen te helpen met invullen van de basisgegevens. 
En dat hij dan ook nog eens weet/noemt dat een periode van werken aan een onderdeel een ‘sprint’ heet is voor mij als Scrum- en Hardloopfan natuurlijk dubbel pret! 

En ik houd gewoon heel erg van quotes, leuke pakkende teksten en meer van dat soort dingen. Dingen die gewoon in een verhaal verweven zijn en de luisteraar (onbewust) pakken. Even aan het denken zetten, wakker schudden, een lach op het gezicht toveren of een herkenning teweegbrengt. Dus een kreet als ‘Scholen die lerend willen veranderen en voorop willen lopen’ vind ik dan geweldig want dit vat kort samen hoe wij ook als school verder willen. Al lerend, je bent nooit klaar. 

Of zoals de presentatie werd afgesloten; “De weg naar Rome is niet in 1 dag gebouwd.”
Er is geen enkele leerkracht geweest die hier een wijsneuzige opmerking over gemaakt heeft, maar juist een glimlach liet zien vanwege de mooie omschrijving over de onderwijsvernieuwing op dit moment…

6 reacties op “Eerste stap door de schoolpoort

  • Jeroen Schutz zegt:
    18.08.2016 om 11:30

    Hallo Anouk,

    Wat een fantastisch mooi relaas.
    En wat ontzettend leuk om te lezen hoe collega Peter Paul ons verhaal heeft verteld!
    Nog leuker is om te lezen dat je (jullie) hier achter staan en ook deelnemen!

    Ik ben trots op mijn collega en ontzettend blij dat jullie samen met ons 'naar Rome' gaan reizen 🙂

    Groeten,
    Jeroen Schutz

    • Anouk Gerritsen zegt:
      18.08.2016 om 13:06

      Hallo Jeroen,

      We hebben erg veel zin in de reis naar Rome! Mijn koffer is gepakt hoor.

  • Harrie van der Sanden zegt:
    18.08.2016 om 11:40

    Hoi Anouk, wat een mooie blog over je ontmoeting. Ik hoop je snel te ontmoeten!

    Groetjes Harrie van der Sanden

    Poortwijs.nl

    • Anouk Gerritsen zegt:
      18.08.2016 om 13:07

      Hoi Harrie,

      Wie weet… Tot snel!

  • Lorette Laumans zegt:
    18.08.2016 om 12:50

    Leuk om zo'n artikel over je man te lezen. Als gezin staan we volledig achter hem en steunen we hem zodat het Schoolpoort lukt om hulp te bieden aan onderwijsvernieuwing. Het kind centraal!!!
    Maar hij / Schoolpoort kan het niet alleen. Laten we hopen dat hij velen scholen kan aansluiten want samen je nek uitsteken en blijven werken aan verbetering is hard nodig bij zulke grote missies 🙂
    Fijn Anouk dat jij dit project ook steunt.

    • Anouk Gerritsen zegt:
      18.08.2016 om 13:12

      Hallo Lorette,

      Ik had niet anders verwacht dat jullie hem volledig steunen. Achter ieder enthousiast, innoverend, vooruitstrevend en gedreven persoon met een visie staat vaak een gezin die,al veel eerder dan dat de buitenwereld er van hoorde, deze stap mogelijk maakte.
      We gaan ervoor!

U kunt niet meer reageren.